پیمان اکبری؛ کامران نظری؛ سهیلا شیخ علی‌شاهی
چکیده
مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر نقش سبکهای رهبری انتقادی و مکانیسم پریشانی روانشناختی کارکنان بر دلبستگی شغلی کارکنان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی ـ همبستگی بود. جامعه آماری (300 نفر) کارکنان اداری آموزش و پرورش شهر یزد در سال 1401 بوده که با روش تصادفی ساده و از طریق کوکران (169 نفر) انتخاب شدند. ابزار ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر نقش سبکهای رهبری انتقادی و مکانیسم پریشانی روانشناختی کارکنان بر دلبستگی شغلی کارکنان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی ـ همبستگی بود. جامعه آماری (300 نفر) کارکنان اداری آموزش و پرورش شهر یزد در سال 1401 بوده که با روش تصادفی ساده و از طریق کوکران (169 نفر) انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامههای رهبری تحول آفرین بأس و آویلو (1995)، رهبری استبدادی هانگز و دیکسون (2004)، دلبستگی شغلی کارکنان ریچ و لیپین (2010) و در نهایت پریشانی روانشناختی کارکنان کسلر و همکاران (2002) بودند که از روایی و پایایی خوبی نیز برخوردار بودند. نتایج حاصل از آزمون فرضیه‌ها توسط نرمافزار SMART-PLS و با استفاده از آماره آزمون t و ضرایب مسیر (β)، نشان دهنده تأثیر معناداری بین متغیرهای پژوهش بود، همچنین نقش میانجی پریشانی روانشناختی کارکنان در تاثیرگذاری رهبری تحول‌آفرین بر دلبستگی شغلی کارکنان تأیید شد اما در تاثیرگذاری رهبری استبدادی بر دلبستگی شغلی کارکنان تأیید نشد. با توجه به یافتههای پژوهش میتوان اظهار داشت که برای افزایش یا کاهش دلبستگی شغلی کارکنان بایستی به رهبری تحول آفرین و استبدادی توجه داشت چرا آنها میتوانند اثرات مثبت و منفی بر دلبستگی کارکنان داشته باشند البته توجه به پریشانی روانشناختــی نیز میتواند در این زمینه کمک کننده باشد، چرا که اگر نتوان جلوی کاهش پریشانی روانشناختی کارکنان را گرفت صدمه جبرانناپذیری بر دلبستگی شغلی کارکنان وارد میکند.
