رحمت اله عظیمی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی حرکتدرمانی بر خطاهای دیداری- حرکتی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص در مدارس شهر تهران بود. این پژوهش در قالب یک پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه و در چهارچوب یک طرح پیشآزمون و پسآزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه اجرا شد. گروه نمونه 30 نفر از دانش آموزان پسر با اختلال یادگیری خاص ساکن شهر تهران بودند ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی حرکتدرمانی بر خطاهای دیداری- حرکتی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص در مدارس شهر تهران بود. این پژوهش در قالب یک پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه و در چهارچوب یک طرح پیشآزمون و پسآزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه اجرا شد. گروه نمونه 30 نفر از دانش آموزان پسر با اختلال یادگیری خاص ساکن شهر تهران بودند که بهصورت نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند و سپس بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه در هر گروه 15 نفر جایگزین شدند. میزان خطاهای دیداری – حرکتی شرکتکنندگان در این پژوهش توسط آزمون دیداری- حرکتی بندرگشتالت در پیشآزمون و پسآزمون سنجیده شد. مداخله برنامه حرکتدرمانی بر روی گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقهای و سه روز در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامه حرکتدرمانی از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد میزان خطاهای دیداری – حرکتی گروه آزمایش کاهش معناداری در سطح اطمینان (05/0p <) یافته است؛ بنابراین میتوان گفت که حرکتدرمانی میتواند میزان خطاهای دیداری – حرکتی دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص را کاهش دهد.