نیره السادات حسینی
چکیده
مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش پژوهش محور بر خودراهبری دانش‌آموزان دختر پایه نهم شهرستان تنکابن انجام شد. پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این مطالعه دانش‌آموزان دختر پایه نهم شهرستان تنکابن بود. حجم نمونه شامل 40 دانش‌آموز بود که به شیوه تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، انتخاب ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش پژوهش محور بر خودراهبری دانش‌آموزان دختر پایه نهم شهرستان تنکابن انجام شد. پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این مطالعه دانش‌آموزان دختر پایه نهم شهرستان تنکابن بود. حجم نمونه شامل 40 دانش‌آموز بود که به شیوه تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای، انتخاب شدند. ابزار جمعآوری دادهها، پرسشنامه خودراهبری در یادگیری فیشر و همکاران (2001) بود. دانشآموزانی که یک نمره انحراف استاندارد پایینتر از میانگین داشتند بهطور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برنامه آموزش پژوهش محور با گروه آزمایش، به مدت هفت جلسه و هر جلسه یک ساعت کار شد اما در گروه کنترل هیچگونه آموزشی صورت نگرفت. در پایان از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد آموزش پژوهش محور بر رغبت به یادگیری، خودکنترلی و خودمدیریتی دانش‌آموزان دختر پایه نهم شهرستان تنکابن مؤثر است (05/0>P). درنتیجه، بهمنظور افزایش خودراهبری دانش‌آموزان پیشنهاد میشود از روش آموزش پژوهش محور و سایر شیوههای فعال استفاده شود.
