مدیریت آموزشی
سمیرا علی صوفی؛ سمانه سلیمی
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر مهارتهای مدیریت کوانتومی بر آمادگی به تغییر با نقش میانجی چابکی سازمانی بود که با روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی انجام گردید. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی زاهدان با تعداد 294 نفر تشکیل دادند که با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان (1971) حجم نمونه 200 نفر محاسبه گردید و ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر مهارتهای مدیریت کوانتومی بر آمادگی به تغییر با نقش میانجی چابکی سازمانی بود که با روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی انجام گردید. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی زاهدان با تعداد 294 نفر تشکیل دادند که با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگان (1971) حجم نمونه 200 نفر محاسبه گردید و روش نمونهگیری تصادفی ساده بود. جهت گردآوری دادهها از پرسشنامههای مدیریت کوانتومی عظیمی ثانوی و رضوی (1390)، چابکی سازمانی شریفی و یانگ (2000) و آمادگی برای تغییر دونهام و همکاران (1989) استفاده گردید. روایی محتوایی پرسشنامه مورد تأیید قرار گرفت. پایایی پرسشنامهها براساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 881/0، 887/0 و 753/0 برآورد گردید. دادههای حاصل از پرسشنامهها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدلسازی معادلات ساختاری از طریق نرم افزارهای Spss23 و Lisrel8.8 انجام شد. یافتههای به دست آمده از مدل معادلات ساختاری نشان داد که ضریب استاندارد بین مدیریت کوانتوم بر آمادگی به تغییر (19/0)، مدیریت کوانتوم بر چابکی سازمانی (58/0)، همچنین آمادگی تغییر و چابکی سازمانی (64/0) و اثر غیر مستقیم مدیریت کوانتوم بر آمادگی تغییر (47/0) معنی دار بوده است.
صادق کاظمی؛ سمانه سلیمی
چکیده
این مطالعه با هدف مقایسه‌ی احساس تعلق به مدرسه، سرزندگی تحصیلی و هیجانات تحصیلی در دانش آموزان اول ابتدایی منطقه 2 شهر تهران صورت گرفت. روش تحقیق از نوع علّی مقایسه‌ای بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان اول ابتدایی منطقه 2 شهر تهران به تعداد 475 نفر بود. نمونه آماری مورد مطالعه 212 نفر از دانش آموزان شامل 212 (106 دانش آموز اول ابتدایی در دوران ...
بیشتر
این مطالعه با هدف مقایسه‌ی احساس تعلق به مدرسه، سرزندگی تحصیلی و هیجانات تحصیلی در دانش آموزان اول ابتدایی منطقه 2 شهر تهران صورت گرفت. روش تحقیق از نوع علّی مقایسه‌ای بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان اول ابتدایی منطقه 2 شهر تهران به تعداد 475 نفر بود. نمونه آماری مورد مطالعه 212 نفر از دانش آموزان شامل 212 (106 دانش آموز اول ابتدایی در دوران کرونا؛ 106 نفر دانش آموز اول ابتدایی در دوران قبل کرونا) از سال 1396 الی 1400 بود که با استفاده از جدول مورگان و از طریق نمونه گیری خوشهای انتخاب شد. جهت گردآوری دادهها از پرسشنامههای سرزندگی تحصیلی حسین چاری و دهقانی زاده (1391)، پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بری، بتی و وات (2004) و پرسشنامه هیجانات تحصیلی پکران و همکارانش (2002) استفاده گردید. دادههای حاصل از پرسشنامهها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون تی مستقل از طریق نرم افزار SPSS23 صورت گرفت. نتایج نشان داد که بین سر زندگی تحصیلی، احساس تعلق به مدرسه و هیجانات تحصیلی دانش آموزان اول ابتدایی شهر تهران در دوران قبل و شیوع کرونا تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین آموزش حضوری در شکل گیری احساس تعلق به مدرسه، ایجاد سرزندگی و هیجانات تحصیلی دانش آموزان نقش مؤثری دارد.
