مریم امیدخدا؛ سید رسول تودار
چکیده
هدف پژوهش حاضر واکاوی چگونگی بهرهمندی برنامهریزی آموزش مشارکتی در فعالیتهای فرهنگی کتابخانههای عمومی میباشد. در این پژوهش از رویکرد کیفی و روش نظریه زمینهای استفاده شده است. چهار کتابخانه از کتابخانههای عمومی شهر تهران با فعالیتهای فرهنگی زیاد انتخاب شدند، سپس به روش نمونهگیری نظری،10 عضو، 3 مسئول و 6 کتابدار، ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر واکاوی چگونگی بهرهمندی برنامهریزی آموزش مشارکتی در فعالیتهای فرهنگی کتابخانههای عمومی میباشد. در این پژوهش از رویکرد کیفی و روش نظریه زمینهای استفاده شده است. چهار کتابخانه از کتابخانههای عمومی شهر تهران با فعالیتهای فرهنگی زیاد انتخاب شدند، سپس به روش نمونهگیری نظری،10 عضو، 3 مسئول و 6 کتابدار، 32 غیرعضو محلی انتخاب شدند. دادهها بامصاحبه نیمه طراحی شده گرداوری، و برای تجزیه وتحلیل از روش رمزگذاری نظری استفاده شد. نتایج نشان دادند که کتابخانههای عمومی نتوانستهاند در برنامهریزی آموزش مشارکتی در فعالیتهای فرهنگی نقش بازی کنند. بها ندادن به خرد جمعی و جامعه در برنامهریزی فعالیتهای فرهنگی، بیاعتمادی به مردم و کتابداران در برنامهریزی فعالیتهای فرهنگی، نبود انجمنهای داوطلب و تشکلهای مردمی برای اجرای فعالیتهای فرهنگی، و پایین بودن کمیت و کیفیت فعالیتهای فرهنگی کتابخانههای عمومی سبب بینقشی کتابخانههای عمومی بوده است. پیامدهای عدم بکارگیری برنامه ریزی مشارکتی عبارتند از: عدم اعتماد به مشارکت محلی، عدم بکارگیری ظرفیتهاو پتانسیل محلی، عدم توانایی جذب مخاطب و عضو، کاهش تعامل با سازمانها و مراکز فرهنگی، عدم تحقق اهداف کتابخانه که رضایت عضو وارباب رجوع و جذبان به کتابخوانی. همچنین بکارگیری برنامهریزی آموزش مشارکتی در فعالیتهای فرهنگی توسط کتابخانههای عمومی با تعامل با کتابداران در راستای استفاده آر تجربیات و بهرهگیری تخصص در زمینه فعالیتهای فرهنگی، تلاش بر حفظ و تقویت اعتماد و ارتباط با اعضا و جامعه بالقوه در طراحی و اجرای فعالیتهای فرهنگی و کتابخوانی، ارتباط گیری بیشتر با جامعه و مراکز آموزشی فرهنگی و سازمانهای اطراف کتابخانههای عمومی امکان پذیر خواهد بود.
